13.2.12

Είμαι περήφανη για...

Περιδιαβαίνοντας μελαγχολική και αναστατωμένη απόψε, στην ψηφιακή γειτονιά του διαδικτύου,συνάντησα και "καρφιτζώνω" το παρακάτω μήνυμα που μ΄έκανε να βρω την ανάσα μου μέσα στα δακρυγόνα της βαριάς νύχτας που μας τυλίγει..
.Ένιωσα σαν το έγραψα εγώ. Η ιδέα ανήκει βέβαια στους δημιουργούς της άσπρης λέξης, οι οποίοι συγκέντρωσαν κάποια από αυτά που μπορούν να μας κάνουν να νιώθουμε ακόμη περήφανοι. 
Θα σας πρότεινα να το επισκεφθείτε, αφού μεταφερθείτε  εδώ

"Είναι σημαντικό να μην ξεχνάμε πως ακόμη και η «κρίση» παγκόσμια ή εθνική, είναι λέξη ελληνική.
Ζήτησα κάποτε από ένα φίλο να με βοηθήσει και να μου πει πως θα πάω σε έναν προορισμό για πρώτη φορά και εκείνος με ρώτησε: από που θα έρθεις, που είσαι;

Για να μάθεις πως θα πας κάπου, πρέπει να γνωρίζεις πού βρίσκεσαι και από που έρχεσαι. Πάντα ο
προορισμός είναι σχετικός με την αφετηρία, ανάμεσα τους είναι η διαδρομή. Διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές διαδρομές, ακόμη και εάν ο προορισμός είναι ο ίδιος. 
Θέλησα λοιπόν να καταλάβω τι συμβαίνει, να αποφασίσω τι θέλω να είμαι, που πάω και πως θα φτάσω εκεί. Με λένε τεμπέλη Έλληνα και ας δουλεύω όλη μέρα, λαμόγιο και ας μην έχω κλέψει ούτε ένα σεντς, αγενή ακόμη και όταν τους μιλάω στον πληθυντικό, καλοπερασάκια που έχω ένα ποδήλατο αλλά κανείς δεν μίλησε για την αξιοπρέπεια μου, την τιμή μου, την υπερηφάνεια μου ως άνθρωπο, όχι ως Έλληνα.
Ίσως να μην σας ενδιαφέρει αλλά πρέπει να το πω... τη μεγαλύτερη μάχη τη δίνω με τον εαυτό μου, προσπαθώ να παραμείνω άνθρωπος, δημιουργός, φίλος αλλά κάθε μέρα αναρωτιέμαι ποιος είμαι. Εσύ ποιος είσαι; Μπορείς να απαντήσεις; Είσαι άνθρωπος, φίλος, σύζυγος; Είσαι Έλληνας; Τι σημαίνει Έλληνας;.."