14.3.16

Εγώ και ο χαρταετός

Με το βλέμμα ψηλά σήμερα φίλοι μου! Στο πέταγμα, στον αγγελιαφόρο άνεμο, στο μήνυμα της ουσιαστικής ελπίδας και της αισιοδοξίας. Στην ακατανίκητη έλξη των παιδικών αναμνήσεων μας... 
Η κιβωτός της ζωής μας είναι τα απλά, ουσιαστικά, ανθρώπινα που παραδίδονται και μεταφέρονται στον αέναο κύκλο του χρόνου.Θα χαθούμε μόνο αν σπάσουμε τον κύκλο...Καλή Σαρακοστή με την ψυχή μας ελαφριά και ελεύθερη και τον ουρανό σύμμαχο!!!!!

"Μέρες παλεύαμε να τον … αναστήσουμε.
Μπλεγμένα στη φαντασία μας όλα τα σύνεργα.
Ψαλίδια, ξυλοκοπτική, χαρτοκοπτική.
Οι τέμπερες που βαζαν το χρώμα.
Κι η ψυχή να φτερουγάει μη βρέξει.
Να ΄ναι ο ουρανός του καλοτάξιδος.
Να πάει ψηλά. Να δει και να μας φέρει κόσμους.
Κι ο Θεός των ανέμων δεν είχε πάντα κατανόηση στα ντέρτια μας.
Μας κρυφοκοίταζε στο δασάκι που πασχίζαμε.
Κι άλλοτε γέλαγε κρατώντας την κοιλιά του με τις τρεχάλες μας.
Κι άλλοτε έπαιζε μαζί μας κι αυτός, φυσώντας τις ελπίδες μας.
Και τότε η καλούμπα ξέκοβε, ανασαίνοντας ελευθερία.
Μέναμε να τον κοιτάμε να μακραίνει, το ίδιο λεύτερα κουρασμένοι.
Ο.Ελύτης Μαρία Νεφέλη -ο χαρταετός