Το Αρχαίο Ελληνικό Θέατρο - Τα μέρη του θεάτρου και τα μηχανήματα

Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικού 2019

Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικού!

Φίλοι μου σήμερα Γιορτάζω, γιατί είμαι από συνειδητή επιλογή εκπαιδευτικός και με συνειδητή επιλογή συνεχίζω να ζω μέσα στη σχολική τάξη!!!
Γιορτάζω σήμερα γιατί σημαίνει πολλά για μένα το "ευ ζην" της ζωής των νέων που συναντώ τόσα χρόνια πίσω από τις σελίδες βιβλίων και τετραδίων,
Γιορτάζω σήμερα, γιατί παρά την κακώσεις στη φωνή, τα μάτια και το σώμα...η ψυχή μου ακόμη πετά και τα μάτια μου γυαλίζουν όταν αντικρύζω τη "μεταμόρφωση" και την πρόοδο ενός εφήβου, του κάθε εφήβου!!
Γιορτάζω σήμερα γιατί παλεύω να μην με "καταπιεί" η δίνη της συνήθειας, της απαξίωσης, της διεκπεραίωσης και της μίζερης απογοήτευσης! Και παλεύω πολύ!!!!
Γιορτάζω σήμερα, γιατί μου αρέσει να με θεωρούν αθεράπευτα ρομαντική και να νομίζουν ότι με κοροιδεύουν! 😊
Γιορτάζω σήμερα, γιατί μετά το ΜΑΜΑ νιώθω πολύ ευτυχισμένη όταν ακούω το ΚΥΡΙΑ, όπου περπατήσω στην πόλη  και 2 χερια τρεχουν να με αγκαλιάσουν!
Γιορτάζω σήμερα για τη θέρμη που συνεχίζω να νιώθω διδάσκοντας καθημερινά!
Γιορτάζω σήμερα, γιατί αντιστέκομαι και τιμώ όλους όσοι με δίδαξαν και με φώτισαν στο δρόμο μου!
Γιορτάζω σήμερα, γιατί ανήκω στην ομάδα των ανθρώπων που προετοιμάζουν το μέλλον και αλλάζουν την κοινωνία!
Γιορτάζω σήμερα,  γιατί πιστεύω ΑΚΟΜΗ πως το μεγαλύτερο αγαθό και η μεγαλύτερη δύναμη είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ!
Γιορτάζω σήμερα γιατί στη μικρή διαδρομή που διανύουμε στον κόσμο....πιστεύω πως το ωραιότερο μονοπάτι για να διαβούμε ειναι του δασκάλου!
Γιορτάζω σήμερα γιατί ακόμη νιώθω δέος όταν σκέφτομαι ότι διδασκω ΕΛΛΗΝΙΚΑ και κρατώ στα χέρια μου το χρέος να περασει όλη η μαγεία και το πολιτισμικό φορτίο τους στους νέους!
Γιορτάζω σήμερα για να σκεφτούν και όλοι οι άλλοι και να σταματήσουν την υποβάθμιση και απαξίωση της εκπαίδευσης!
Γιορτάζω γιατί ακόμη με νοιάζει!!!
Γιορτάζω γιατί παραμένω ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ!
Καλημέρα σε όλους!
Υγεία και χαρά σε όλους τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς!
Τιμή σε όσους μας δίδαξαν στη ζωή μας!!!

Ο Αριστοτέλης πάει...σχολείο στην Κύπρο!

Ο Αριστοτέλης πάει... Κύπρο!
Η χαρούμενη είδηση -καλωσόρισμα της νέας σχολικής χρονιάς!
Το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου εκτύπωσε και διένειμε σε όλες τις σχολικές μονάδες της Κύπρου την έκδοση της Διεύθυνσης Π.Ε. Σερρών και του Συνδέσμου Φιλολόγων Σερρών "Ο Αριστοτέλης πάει... σχολείο". 

Νιώθω μεγάλη χαρά που το σπουδαίο έργο που οραματίστηκα και υλοποιήσαμε με σπουδαίους συνοδοιπόρους φτάνει στα χέρια των κύριων αποδεκτών του...δηλαδή των μαθητών.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Γιάννη Πούλιο,  τον Υπουργό Παιδείας της Κύπρου κ. Χαμπιαούρη και τον Διευθυντή Δημ. Εκπαίδευσης  Κύπρου κ. Χατζηαθανασίου για την τιμή που μας έκαναν. 

Αναμένω ελπίζω σύντομα να ολοκληρωθεί και η έκδοσή του και ο Αριστοτέλης μας να πάει σχολείο και στην Ελλάδα!!!.

Στην παρακάτω διεύθυνση μπορείτε να "κατεβάσετε" την ψηφιακή μορφή του Βιβλίου
http://aristotelis.dipeserron.gr/

Νέα Σχολική χρονιά

Για μένα και για όλους τους εκπαιδευτικούς...
Ξημερώνει και φέτος η μέρα της χαράς στην επαγγελματική μας ζωή!
Ξημερώνει η μέρα που θα υποδεχτούμε και πάλι τόσα παιδιά, νέα παιδιά, φοβισμένα και χαλαρά...πλούσια και φτωχά...γερά κσι λιγότερο γερά...παιδιά με ήλιο ή με σκοτάδι στην καρδιά... παιδιά που δρασκελίζουν το κατώφλι της εφηβείας και της αυτονομίας τους στην αυλή του σχολείου μας!!!
Ξημερώνει και φέτος η μοναδική μέρα της πρώτης συνάντησης...της πρώτης βλεμματικής επαφής...του πρώτου χαμόγελου...της πρώτης καλημέρας...της πρώτης σχολικής ώρας!!! Ξημερώνει λοιπόν η μέρα που με γλυκειά προσμονή και αγωνία περισσή... "καλοσιδερώνω" τη διάθεση και τη λαχτάρα μου να συναντηθώ με τους μαθητές μου!!!! 
Υπηρετώ 22 χρόνια πια τη Δημόσια Εκπαίδευση και όμως στον κύκλο του χρόνου... η μέρα του Αγιασμού και της μεγάλης υποδοχής συνεχίζει να με συναρπάζει και το ίδιο εύχομαι να συμβαίνει και σε σας αγαπημένοι μου συνάδελφοι... 
Και αν βιάζεστε να αναθεματίσετε με αναφορές στα υπαρκτά προβλήματα, τις δυσκολίες, τις μιζέριες, τις ματαιώσεις, τις ελλείψεις και τη γενικότερη απαξίωση...που βιώνουμε...χωρίς να τα παραγνωρίζω θα σας αντιταξω σήμερα το "φως" που υπηρετούμε... 
Σκεφτείτε πόσα γύρω μας έχουν αλλοιωθεί, πόσα έχουν ακυρωθεί, πόσα τσαλακώθηκαν και ματαιώθηκαν στο διάβα του χρόνου... 
Σκεφτείτε όμως και πόσο αναλλοίωτο παραμένει το υψηλό προνόμιο της εκπαίδευσης, το υψηλό χρέος της μετάδοσης της γνώσης ως μύηση σε έναν άλλο κόσμο εσωτερικής αυτοβελτίωσης για τον καθένα... 
Σκεφτείτε πόσο αναλλοίωτα χαραγμένη είναι στον κάθε άνθρωπο η ανάμνηση του σχολείου και ας προσπαθήσουμε να είναι μόνο θετική η απόχρωσή της...!!! 
Σκεφτείτε πως κέντρο αναφοράς της έφηβης ζωής μας είναι το σχολείο και όσα ζούμε μέσα σε αυτό!!! Σκεφτείτε πως όσο και αν οι γνώσεις προσφέρονται απλόχερα παραμένει μοναδικό προνόμιο να μυείς εναν νεο άνθρωπο στο μυστήριο της ανακάλυψης και της αγάπης για τη γνώση... Και αυτό το προνόμιο ανήκει σε ΕΜΑΣ!!! 
Σκεφτείτε πως εμείς χαρτογραφούμε τα όνειρα των ανθρώπων... 
Σκεφτείτε πως είμαστε το ευ ζην τους... 
Σκεφτείτε τέλος πως σημείο αναφοράς στη ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ!!!! που έδωσε νόημα στη ζωή του... 
Ξέρετε με αυτές τις σκέψεις προτροπής καταγίνομαι και εγώ περιδιαβαίνοντας τη νύχτα της περισυλλογής και νιώθω αληθινά ευλογημένη που έγινα αυτό που λαχτάρησα... 
Με αυτές τις σκέψεις προσδοκώ και το ξημέρωμα της αυριανής συνάντησης έχοντας "φρεσκάρει" για να φορέσω το μεταξωτό ρούχο της ΕΥΘΥΝΗΣ με τη γιρλάντα της χαράς να το στεφανώνει ...για να υποδεχτώ τη χρονιά και τους μαθητές μου... 
Έτσι λοιπόν ξημερώνει σε λίγες ώρες και φέτος η μέρα της πρώτης συνάντησης... 
Μέσα από την ψυχή μου εύχομαι καλή Αρχή σε όλους μας... 
Παιδιά με το καλό να βρεθούμε στην σχολική αίθουσα και φέτος!

" Πόλεμος και Προσφυγιά" Πρόγραμμα φιλαναγνωσίας και δημιουργικής γραφής στο Γυμνάσιο

Στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού προγράμματος oι μαθητές και οι μαθήτριες
διάβασαν επιλεγμένα λογοτεχνικά έργα και προσέγγισαν το θέμα του πολέμου και των τραγικών συνεπειών του για το άτομο και την κοινωνία, εστιάζοντας κυρίως στα δεινά της προσφυγιάς.
Μέσα από τα έργα Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών ένιωσαν το δράμα όσων έζησαν και δυστυχώς ζουν ακόμα και σήμερα την τραυματική εμπειρία του ξεριζωμού από τις πατρογονικές τους εστίες και του βίαιου εκτοπισμού.
Είδαν να αποτυπώνονται ανάγλυφα τα συναισθήματά τους, ο πόνος, η θλίψη και η απόγνωσή τους.
Τα παιδιά προσέγγισαν αρχικά το θέμα του πολέμου και της προσφυγιάς των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου και έκαναν προβολή στο σήμερα , συζήτησαν και προβληματίστηκαν για τα βάσανα των σημερινών προσφύγων, που αναζητούν στη χώρα μας και αλλού μια δεύτερη πατρίδα, ένα καταφύγιο για να ζήσουν με ασφάλεια με τις οικογένειές τους.
Κατέγραψαν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους σε πρωτότυπες, δημιουργικές συνθέσεις ποιητικού και εικαστικού λόγου, συμμετείχαν σε βιωματικό σεμινάριο, δημιούργησαν ραδιοφωνική εκπομπή και έλαβαν μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Πιο συγκεκριμένα, οι μαθητές προσεγγίζοντας το θέμα του πολέμου και της προσφυγιάς στη διαχρονία του έμαθαν, προβληματίστηκαν, συναισθάνθηκαν, εμπνεύστηκαν και ενεργοποιήθηκαν δημιουργικά.
Έγιναν και οι ίδιοι μικροί δημιουργοί με τον λόγο και τους συμβολισμούς του, ζωγράφισαν, έγραψαν
ποίηση. Διακρίθηκαν, τέλος, με τα έργα τους, τα οποία εμπεριέχονται στο παρόν τευχίδιο, στον διαγωνισμό ελληνικής και γαλλόφωνης ποίησης.

Οι υπεύθυνες καθηγήτριες: Ζαφειροπούλου Σοφία, Ζέττα Βασιλική, Θεοδωρίδου Μαρία
Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να δείτε ψηφιοποιημένη την ποιητική συλλογή των μαθητών μας:

http://3gym-serron.ser.sch.gr/files/poetry/poetry.html

Στέλιος Ράμφος - «Ευρώπη και Κλασική Παιδεία»

We want to teach Greek (Castellano)

Και ο Λόφος πήρε να μιλά...Ποιητική Συλλογή Συνδέσμου Φιλολόγων Σερρών

Και ο λόφος πήρε να μιλά …

Με τη «ντοπιολαλιά» του Συνδέσμου Φιλολόγων Σερρών και την εμπνευσμένη ποιητική ρίμα αξιόλογων εκπαιδευτικών και αγαπημένων συναδέλφων, οι οποίοι κινητοποιήθηκαν από την ανοιχτή πρόσκληση που απηύθυνε ο ΣΦΣ και συνέγραψαν τα δικά τους ποιήματα, αφιερωμένα στον λόφο Καστά και την ιστορία που τον στεφανώνει αλλά και στους θρύλους που με την άχλη τους τον σκεπάζουν. Τα μοναδικά αυτά πονήματα ευαίσθητης γραφίδος και ψυχικής άρθρωσης ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Σερρών τα συνέθεσε και τα εξέδωσε σε μια καλαίσθητη  ποιητική συλλογή με τον  εύγλωττο τίτλο «Και ο λόφος πήρε να μιλά…», δηλωτική της ενάργειας και της  στόχευσης του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου. Και ο στόχος επετεύχθη απόλυτα, γιατί οι δεκαπέντε δημιουργοί-ποιητές, μια εκ των οποίων και η γράφουσα, με τα ποιήματά τους δίνουν λόγο και φωνή στο ταφικό μνημείο του λόφου Καστά. Μιλούν για τον λόφο, για το μνημείο, για την ιστορία, για τον τόπο, για τον θρύλο, για τον λέοντα-φρουρό, για την Αμφίπολη αλλά και για το μεγάλο μυστικό…που κρύβεται μέσα στους αιώνες!

Μιλούν και επιθυμούν να γίνουν οι ίδιοι η φωνή που θα σπάσει τη σιωπή όλων, όσων αρνούνται να ακούσουν, όσων αρνούνται να δουν και προχωρούν «μοιραίοι και άβουλοι αντάμα» στο καλεντάρι του χρόνου, χωρίς να αισθάνονται το χρέος της ευθύνης που τους αναλογεί και τους βαραίνει. Οι εν δυνάμει όμως ποιητές και ποιήτριες της νέας αυτής μοναδικής ποιητικής συλλογής αναλαμβάνουν το μερίδιο και την ευθύνη τους, μένουν πιστοί στο χρέος τους απέναντι στην τοπική ιστορία, στον πολιτισμό και στα μνημεία του! Δεν προσπερνούν, δεν «θάβουν», δεν εθελοτυφλούν, δεν αδιαφορούν και κυρίως δεν σιωπούν!!!

Αντίθετα μιλούν και προσφέρουν  τα λόγια, τις λέξεις και τις σκέψεις τους στον λόφο και την ιστορία. Στήνουν δρόμους Α-λήθειας με τους στίχους τους για να μιλήσει μέσω αυτών  ο λόφος… ,για να μην μείνει σιωπηλό το Μνημείο…, για να μην θαφτεί η Ιστορία…, να μην λησμονηθεί ο τόπος και η γενιά…!!!

Και οι στίχοι τους γίνονται μάρτυρες, τα λόγια αντένες και τα ποιήματα ανασκαφείς για να μην μπορέσει κανείς πλέον  να λησμονήσει, να προσπεράσει, να σβήσει ή να θάψει….!

Ως πρώην Πρόεδρος του Συνδέσμου νιώθω αληθινά περήφανη που συμμετέχω σε αυτή την προσπάθεια και το ποίημα μου με τίτλο «Στον Λέοντα της Αμφίπολης»  εμπεριέχεται στη μοναδική, ποιητική αυτή συλλογή, και θέλω να συγχαρώ δημόσια την πρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. καθώς με την πρωτοβουλία και την έκδοση της ποιητικής Συλλογής, συνεχίζουν και στεφανώνουν τη στενή σχέση που αναπτύξαμε με το μοναδικό αυτό ταφικό μνημείο του λόφου Καστά από την πρώτη στιγμή που η αρχαιολογική σκαπάνη της κ. Περιστέρη το έφερε στο φως! Ας είναι η πρωτοβουλία αυτή του Συνδέσμου Φιλολόγων Σερρών φωτεινός οδοδείκτης για ανάλογες πρωτοβουλίες και ηχηρές πράξεις ανάδειξης και προβολής του μνημείου και της τοπικής ιστορίας μας.

Σύλια Ζέττα –Φιλόλογος

Πρώην Πρόεδρος ΣΦΣ

Γραμματέας Ε.Σ Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων

Το παραπάνω κείμενό μου  δημοσιεύτηκε  ως συγχαρητήρια επιστολή στον τοπικό τύπο 

Πρωτομαγιά με ποίηση!

Άνθρωπε, άθελά σου κακέ - παρ' ολίγο η τύχη σου άλλη.
Σ' ένα, έστω, λουλούδι αντίκρυ αν ήξερες 
να πολιτεύεσαι σωστά, θα τα 'χες όλα. 
Επειδή απ' τα λίγα, μερικές φορές κι από το ένα - έτσι ο έρωτας - γνωρίζουμε τα υπόλοιπα. 
Μόνο το πλήθος να: Στο χείλος των πραγμάτων στέκει, όλα τα θέλει 
και τα παίρνει και δεν του μένει τίποτα.
Oδυσσέας Ελύτης - Villa Natacha III

Ο Ν.Καζαντζάκης για τη Notre Dame

Ο Νίκος Καζαντζάκης επηρεασμένος από τη μνημειακότητα της Παναγίας των Παρισίων, μας μεταφέρει τις σκέψεις του στο μυθιστόρημά του «Αναφορά στον Γκρέκο»:

«Πριν φύγω από το Παρίσι, πήγα ένα δειλινό ν’ αποχαιρετήσω τη Notre-Dame. Θα την ευγνωμονώ πάντα για τη συγκίνηση που μου ’δωκε σαν την πρωτόδα· ο θόλος στις δικές μας εκκλη­σιές είναι θαρρείς μια χαριτωμένη συμφιλίωση του περιορισμέ­νου με το απεριόριστο, του ανθρώπου με το Θεό· τινάζεται προς τ’ απάνω ο ναός, θαρρείς και φιλοδοξεί να φτάσει στον ουρανό, και ξαφνικά, με θεοφοβούμενη εγκαρτέρηση, υποτάζει την ορμή του στο άγιο μέτρο, υποκλίνεται και καμπυλώνεται μπροστά στην άφταστη απεραντοσύνη, γίνεται θόλος και κατεβάζει στην κορφή του τον Παντοκράτορα.
Ολότελα πιο περήφανη μου φαίνουνταν η παράτολμη φι­λοδοξία της γοτθικής μητρόπολης· τινάζεται από το χώμα, επιστρατεύοντας, θαρρείς, όλες τις πέτρες της γης, για να τις πειθαρχήσει να καταλήξουν σε βέλος, που χιμάει στον ουρανό, μυτερό, τολμηρό, σαν αλεξικέραυνο. Όλα στην άγια ετούτη αρχιτεκτονική αποκορυφώνουνται και γίνουνται βέλος· όχι πια η ισιόγραμμη, τετράγωνη λογική του ελληνικού ρυθμού, που βάζει ανθρώπινη τάξη στο χάος, τέλεια ισορροπώντας την ο­μορφιά με την ανάγκη κι εγκαινιάζοντας λογική συνεννόηση του ανθρώπου με το Θεό· μα κάτι παράφορο, παράλογο, μια ένθεη αλλοφροσύνη, που συνεπαίρνει ξάφνου τους ανθρώπους και τους σπρώχνει να επιχειρήσουν έφοδο στην επικίντυνη γα­λάζια ερημία, για να κατεβάσουν στη γης το μέγα Κεραυνό, το Θεό.
Ποιος ξέρει, τέτοια πρέπει να ’ναι κι η προσευκή· τέτοια κι η ψυχή του ανθρώπου. Να επιστρατεύεις τις ανθρώπινες ελπίδες και τρομάρες και να τις ρίχνεις σαν βέλος σε άφταστο υπεράν­θρωπο ύψος. Ορμή και περφάνια, κραυγή μέσα στην αβάσταχτη άναντρη σιγή, λόγχη που στέκεται αλύγιστη, όρθια και δεν αφή­νει τον ουρανό να πέσει απάνω στα κεφάλια μας...
Όσο κοίταζα το βέλος αυτό ν’ ανηφορίζει άφοβο στον ου­ρανό, ένιωθα την ψυχή μου να στερεώνεται, να τεντώνεται και να γίνεται βέλος».

Ευχόμαστε να αποκατασταθεί απρόσκοπτα αυτό το πολύ σημαντικό μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

Αντώνης Σαμαράκης - 100 χρόνια από τη γέννησή του

Αντώνης Σαμαράκης - οπτικοακουστικό υλικό από το αρχε...

Μιλώντας για την ποίηση

Μια συνέντευξη μου στην ΕΡΑ Σερρών με αφορμή την παγκόσμια Ημέρα της ποίησης 

ΑΠΟΔΕΚΤΟΣ ΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ

Η Γυναίκα στην Ιστορία

Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού 2019

6ο Φεστιβάλ Μαθητικού Ραδιοφώνου

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Τιμούμε τους Τρεις Ιεράρχες

(...)"Στὴν ἄλλη ζωή, θὰ φθάσουμε μὲ τὴν ἀρετή. Τὴν ἀρετή, ποὺ ἐξύμνησαν κι οἱ ποιητὲς κι οἱ πεζογράφοι, ἄλλα πιὸ πολὺ οἱ φιλόσοφοι. Ἔτσι, μεγαλύτερη προσοχὴ πρέπει νὰ δώσουμε στὰ συγγράμματα αὐτῶν τῶν τελευταίων. Δὲν εἶναι μικρὸ τὸ κέρδος, ὅταν οἱ ψυχὲς τῶν νέων συνηθίσουν καὶ κάνουν δική τους τὴν ἀρετή. Ὅσα ὁ ἄνθρωπος ἀφομοιώνει στὴν τρυφερὴ ἡλικία του, μένουν ἀσάλευτα. Διότι ἡ ψυχὴ εἶναι ἀκόμα ἁπλὴ τότε καὶ ὅ,τι δέχεται, ἐντυπώνεται πολὺ βαθιὰ μέσα της. Τί ἄλλο τάχα σκέφθηκε ὁ Ἡσίοδος ἀπὸ τὸ νὰ προτρέψει τοὺς νέους στὴν ἀρετή, ὅταν φιλοτεχνοῦσε τοὺς στίχους του, ποὺ ὅλοι τους τραγουδοῦν; Σκέφθηκε ὅτι ὁ δρόμος τῆς ἀρετῆς εἶναι στὴν ἀρχὴ κακοτράχαλος καὶ δυσκολοδιάβατος κι ἀνηφορικός. Ὅτι τὸν διανύει κάποιος μὲ πολὺν ἱδρώτα καὶ πολὺ κόπο. Ὅτι, γι᾿ αὐτὸν τὸν λόγο, δὲν μπορεῖ ὁ καθένας νὰ βάλει τὸ πόδι του σ᾿ αὐτὸν τὸν δρόμο, μὲ τὴν ἀποτομιὰ ποὺ δείχνει, κι οὔτε, ἂν τὸν περπατήσει, θὰ φθάσει εὔκολα στὴν κορυφή. Ὅτι σὰν φθάσει ὅμως ἐκεῖ πάνω, βλέπει πὼς στὴν πραγματικότητα ἦταν ἕνας δρόμος ἴσιος, ὄμορφος, εὔκολος, καλοδιάβατος καὶ πιὸ εὐχάριστος ἀπὸ τὸν ἄλλο, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν κακία καὶ ποὺ ὁ ἴδιος ποιητὴς εἶπε ὅτι μονομιᾶς μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸν διαβεῖ, διότι βρίσκεται κοντά μας. Ἐγὼ τὸ πιστεύω: Ὁ Ἡσίοδος ἱστόρησε ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ μᾶς παροτρύνει στὴν ἀρετή, νὰ σπρώξει τὸν καθένα στὸ καλό, νὰ μᾶς κάνει νὰ μὴ τὸ βάλουμε κάτω μπροστὰ στοὺς κόπους καὶ νὰ μὴ σταματήσουμε πρὶν ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ δρόμου. (...)
Ἄκουσα κάποτε νὰ μιλᾶ σχετικὰ μ᾿ αὐτὸ τὸ θέμα ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ εἶχε τὴ δύναμη νὰ ἐμβαθύνει στὸ νόημα τῶν ποιητῶν. Ἔλεγε, λοιπόν, ὅτι ὅλη ἡ ποίηση τοῦ Ὁμήρου δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ ἕνας ὕμνος τῆς ἀρετῆς..." !!!!!!
Μέγας Βασίλειος #ΓιορτήΤριώνΙεραρχών
Εύχομαι να είμαστε φωτισμένοι και φωτεινοί όσοι διακονούμε την εκπαίδευση! Χρόνια πολλά σε όλους τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές!

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ "Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΑ"