Νέα Σχολική χρονιά

Για μένα και για όλους τους εκπαιδευτικούς...
Ξημερώνει και φέτος η μέρα της χαράς στην επαγγελματική μας ζωή!
Ξημερώνει η μέρα που θα υποδεχτούμε και πάλι τόσα παιδιά, νέα παιδιά, φοβισμένα και χαλαρά...πλούσια και φτωχά...γερά κσι λιγότερο γερά...παιδιά με ήλιο ή με σκοτάδι στην καρδιά... παιδιά που δρασκελίζουν το κατώφλι της εφηβείας και της αυτονομίας τους στην αυλή του σχολείου μας!!!
Ξημερώνει και φέτος η μοναδική μέρα της πρώτης συνάντησης...της πρώτης βλεμματικής επαφής...του πρώτου χαμόγελου...της πρώτης καλημέρας...της πρώτης σχολικής ώρας!!! Ξημερώνει λοιπόν η μέρα που με γλυκειά προσμονή και αγωνία περισσή... "καλοσιδερώνω" τη διάθεση και τη λαχτάρα μου να συναντηθώ με τους μαθητές μου!!!! 
Υπηρετώ 22 χρόνια πια τη Δημόσια Εκπαίδευση και όμως στον κύκλο του χρόνου... η μέρα του Αγιασμού και της μεγάλης υποδοχής συνεχίζει να με συναρπάζει και το ίδιο εύχομαι να συμβαίνει και σε σας αγαπημένοι μου συνάδελφοι... 
Και αν βιάζεστε να αναθεματίσετε με αναφορές στα υπαρκτά προβλήματα, τις δυσκολίες, τις μιζέριες, τις ματαιώσεις, τις ελλείψεις και τη γενικότερη απαξίωση...που βιώνουμε...χωρίς να τα παραγνωρίζω θα σας αντιταξω σήμερα το "φως" που υπηρετούμε... 
Σκεφτείτε πόσα γύρω μας έχουν αλλοιωθεί, πόσα έχουν ακυρωθεί, πόσα τσαλακώθηκαν και ματαιώθηκαν στο διάβα του χρόνου... 
Σκεφτείτε όμως και πόσο αναλλοίωτο παραμένει το υψηλό προνόμιο της εκπαίδευσης, το υψηλό χρέος της μετάδοσης της γνώσης ως μύηση σε έναν άλλο κόσμο εσωτερικής αυτοβελτίωσης για τον καθένα... 
Σκεφτείτε πόσο αναλλοίωτα χαραγμένη είναι στον κάθε άνθρωπο η ανάμνηση του σχολείου και ας προσπαθήσουμε να είναι μόνο θετική η απόχρωσή της...!!! 
Σκεφτείτε πως κέντρο αναφοράς της έφηβης ζωής μας είναι το σχολείο και όσα ζούμε μέσα σε αυτό!!! Σκεφτείτε πως όσο και αν οι γνώσεις προσφέρονται απλόχερα παραμένει μοναδικό προνόμιο να μυείς εναν νεο άνθρωπο στο μυστήριο της ανακάλυψης και της αγάπης για τη γνώση... Και αυτό το προνόμιο ανήκει σε ΕΜΑΣ!!! 
Σκεφτείτε πως εμείς χαρτογραφούμε τα όνειρα των ανθρώπων... 
Σκεφτείτε πως είμαστε το ευ ζην τους... 
Σκεφτείτε τέλος πως σημείο αναφοράς στη ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ!!!! που έδωσε νόημα στη ζωή του... 
Ξέρετε με αυτές τις σκέψεις προτροπής καταγίνομαι και εγώ περιδιαβαίνοντας τη νύχτα της περισυλλογής και νιώθω αληθινά ευλογημένη που έγινα αυτό που λαχτάρησα... 
Με αυτές τις σκέψεις προσδοκώ και το ξημέρωμα της αυριανής συνάντησης έχοντας "φρεσκάρει" για να φορέσω το μεταξωτό ρούχο της ΕΥΘΥΝΗΣ με τη γιρλάντα της χαράς να το στεφανώνει ...για να υποδεχτώ τη χρονιά και τους μαθητές μου... 
Έτσι λοιπόν ξημερώνει σε λίγες ώρες και φέτος η μέρα της πρώτης συνάντησης... 
Μέσα από την ψυχή μου εύχομαι καλή Αρχή σε όλους μας... 
Παιδιά με το καλό να βρεθούμε στην σχολική αίθουσα και φέτος!

Η ανθρωπιστική Παιδεία μέγα ζητούμενο

...Ένας εκπαιδευτικός και δη φιλόλογος που ο ίδιος θα δονείται από έρωτα για τη γλώσσα και τα δημιουργήματα του γλωσσικού πολιτισμού είναι αυτός που μπορεί  και πρέπει να εμπνεύσει, να φωτίσει, να καθοδηγήσει και να προετοιμάσει ενεργούς γλωσσικά μαθητές, οι οποίοι, «οπλισμένοι» με το οπλοστάσιο της μητρικής τους γλώσσας και θωρακισμένοι με τις αξίες και τις ιδέες που αναβρύζουν από τα κείμενα που διδάσκονται, θα καταφέρουν να επιβιώσουν στην «άνυδρη» και εχθρική σύγχρονη πραγματικότητα που τους επιβάλλει τον διανοητικό ακρωτηριασμό τους. 

  Επειδή σκεπτόμαστε με λέξεις και ερωτευόμαστε με στίχους …και  επειδή αιώνες τώρα το ταξίδι της ζωής μας καταλήγει στην Ιθάκη του Καβάφη …ακολουθώντας  τον Οδυσσέα  στον νόστο του  για την πνευματική του πατρίδα …δεν μπορούμε …δε δικαιούμαστε ως φιλόλογοι να μη διδάσκουμε με ένα ελκυστικό τρόπο και να μην εγγράφουμε στις ψυχές των μαθητών μας αυτά τα βαθιά ανθρωποκεντρικά  νοήματα των φιλολογικών μαθημάτων. 

Να τα διδάσκουμε όμως όχι  ως νεκρά σαρκία αλλά  ως ζωντανά, ηχηρά και «θορυβώδη», αέναα μηνύματα που μπορούν να γίνουν οι  φωτεινοί οδοδείκτες και να ανοίξουν δρόμους στη σκέψη των νέων μας....

ολόκληρο το άρθρο μου στο σύνδεσμο:

https://issuu.com/serfreemag/docs/teuxos_41/c/sm4btwr

στη σελίδα 28-29 στο 41ο τεύχος του Serfree

 https://issuu.com/serfreemag/docs/teuxos_41

Μήνυμα για τα πρωτάκια της Α΄Γυμνασίου

Σε λίγες μέρες θα καλωσορίσουμε μαθητές και μαθήτριες στην Α Γυμνασίου, οι οποίοι έχουν να "διαχειριστούν" μαζί με τους γονείς τους ....μια "κατασκευασμένη" φοβική αρνητικότητα για το μάθημα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. 
Σε αυτούς τους λατρεμένους....αφιερώνω το 1ο βίντεο από μια παλιά παραγωγή του Ιδρύματος Λαμπράκη, γιατί αναφέρει πολλά από όσα λέω και εγώ ...και ελπίζω να τους χαλαρώσει! 
Αν όχι παίξτε παιχνίδι με τη λέξη φθινόπωρο...ή και άλλες λέξεις ...που χρησιμοποιούμε! βοηθάει ...και ακόμη καλύτερα σας προτείνω να σταματήσουμε να τους φοβίζουμε!!!! 
Ας τους αφήσουμε να αισθανθούν πόσο αληθινά όμορφο είναι να έρχεται η ώρα που θα κολυμπήσεις...στην ανοιχτή "θάλασσα"...της γλώσσας σου και όχι μόνο!

Το άρωμα... της πόλης μου

Δεν μπορώ να υποδεχτώ τον πρωτότοκο γιο του καλοκαιριού με μια εικόνα αγαπημένου γαλάζιου, προκλητικού και ερωτεύσιμου πελάγους, γιατί ζω στα"Ηπειρωτικά"... και Βόρεια.....Σας εύχομαι όμως μέσα από την εωδιαστή μοσχομυριστή Σέρρες που βρίσκεται στην καλύτερη της "ώρα"...καλό καλοκαίρι!!!!!!
Δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί ψηφιακός διαμοιρασμών αρωμάτων και έτσι θα προσπαθήσω να το μυρίσετε από τις λέξεις.....
Αχχχχ   καλοκαιράκ !....ι ανοιχτά παράθυρα ..ανοιχτές καρδιές...Σκέφτομαι αν ένα άρωμα χαρακτηρίζει μια γυναίκα......τότε γιατί να μη χαρακτηρίζει και μια πόλη!!!! Η δική μου λοιπόν πόλη τούτες τις πρώτες μέρες του καλοκαιριού...μοσχοβολά από άκρη σε άκρη και μας "μεθά" με το άρωμα της φλαμουριάς! Από την είσοδο της πόλης σαν έρθεις, ή κατηφορίζοντας από την Ακρόπολη(Κουλάς),ή πάλι περιδιαβαίνοντας τα στενά των πεζόδρομων σαν σουρουπώσει....και κυρίως περπατώντας τη Μεραρχίας προς το Σιδηροδρομικό Σταθμό μεθάς από το άρωμα της και αφήνεσαι σε μια μοναδική πανδαισία έντονων αρωμάτων..... Ένα διάχυτο μεθυστικό άρωμα καθιστά τη τσιμεντούπολη μου σε "ερωτεύσιμη" σαγηνευτική πόλη και αναδύει τόσες μνήμες από τους κύκλους της ζωής μου.
Περπατώ και ξεπροβάλλουν οι Σερραίοι και οι Σερραίες καλοντυμένοι να βολτάρουν στη Μεραρχίας, να κάθονται στα ζαχαροπλαστεία, να τρώνε στη "Συκιά" με τα άσπρα χαλίκια και να διασκεδάζουν στις "Φλαμουριές" και στου "Καρεκλά"...και εμείς παιδιά με ένα κασάτο στο χέρι...να τρέχουμε ανέμελα....
Μυρωδάτη η πόλη, πολύβουη και μεθυστική θαρρείς πως προσπαθεί να ξελογιάσει τους κατοίκους της και να τους κρατήσει από τη μαζική απόδραση τους όταν θα προσπαθούν να δραπετεύσουν σε λίγο από την καυτή, αποπνυχτική αγκαλιά του θέρους της...Τότε αποδέχεται την ήττα της από τις "θαλασσινές ερωμένες".... των κατοίκων της.Τώρα όμως..είναι αλλιώς....
Αυτές οι πρώτες νύχτες του καλοκαιριού είναι δικές της ...δικές μας ...Νιώθω ποτισμένο το δέρμα μου από το άρωμα της φλαμουριάς από την καλημέρα ως την καληνύχτα μου.... και ετοιμάζομαι να μαζέψω και να αποξηράνω τα φύλλα της... για να κρατώ το άρωμα της για τις άοσμες ...νύχτες του χειμώνα....
Η Σανέλ έλεγε πως μια γυναίκα χωρίς άρωμα δεν έχει μέλλον ...προτείνω λοιπόν στους κρατούντες να φυτέψουν και άλλες φλαμουριές ....γιατί η Σέρρες έχει το άρωμα της και θέλω να το έχει και στο μέλλον.....και να το μυρίζω με τα εγγόνια μου....λέγοντας τους παραμύθια...για τη φλαμουριά!!!!!
Καλώς ήλθες καλοκαίρι....!

Οι Πανελλαδικές ξεκινούν και πάλι...

Από τη μεγάλη νύχτα που οδηγούσε στο ξημέρωμα των Πανελλαδικών εξετάσεων πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν μαθήτρια, ένα αίσθημα ανάμεικτης αγωνίας και συγκίνησης αναλλοίωτο με διακατέχει και δεν φεύγει ποτέ μια τέτοια νύχτα!! 
Άλλαξε βέβαια μορφές πολλές....και συνθήκες.....Ντύθηκε την ανησυχία της καθηγήτριας του φροντιστηρίου, της καθηγήτριας του Λυκείου χρόνια μετά και ανέβηκε και μια φορά το "Γολγοθά" της μάνας του υποψηφίου.
Το αίσθημα αυτής της νύχτας παραμένει όμως πάντα δυνατό, καθάριο, ζωντανό και μια ανατριχίλα και ένας κόμπος πάντα ίδιος στη γωνία να με συντροφεύει...και συζητά μαζί μου αναμνήσεις και περιστατικά...
Ώριμη ίσως ;;; τώρα πια...πάντα όμως με αγωνία, συγκίνηση και αγάπη περίσσια....έχω να σας πω τούτο μονάχα! Αύριο ξεκινά η διαδικασία της μεταμόρφωσης σας παιδιά!!!
 Μια μεταμόρφωση επίπονη βέβαια ....
που θα οδηγήσει όμως στο θαυμαστό πέταγμα της πεταλούδας ...
που κρύβεται στο κουκούλι της ψυχής σας!!!!! 

Εγώ και ο χαρταετός

Με το βλέμμα ψηλά σήμερα φίλοι μου! Στο πέταγμα, στον αγγελιαφόρο άνεμο, στο μήνυμα της ουσιαστικής ελπίδας και της αισιοδοξίας. Στην ακατανίκητη έλξη των παιδικών αναμνήσεων μας... 

Η κιβωτός της ζωής μας είναι τα απλά, ουσιαστικά, ανθρώπινα που παραδίδονται και μεταφέρονται στον αέναο κύκλο του χρόνου.Θα χαθούμε μόνο αν σπάσουμε τον κύκλο...Καλή Σαρακοστή με την ψυχή μας ελαφριά και ελεύθερη και τον ουρανό σύμμαχο!!!!!

"Μέρες παλεύαμε να τον … αναστήσουμε.
Μπλεγμένα στη φαντασία μας όλα τα σύνεργα.
Ψαλίδια, ξυλοκοπτική, χαρτοκοπτική.
Οι τέμπερες που βαζαν το χρώμα.
Κι η ψυχή να φτερουγάει μη βρέξει.
Να ΄ναι ο ουρανός του καλοτάξιδος.
Να πάει ψηλά. Να δει και να μας φέρει κόσμους.

Κι ο Θεός των ανέμων δεν είχε πάντα κατανόηση στα ντέρτια μας.
Μας κρυφοκοίταζε στο δασάκι που πασχίζαμε.
Κι άλλοτε γέλαγε κρατώντας την κοιλιά του με τις τρεχάλες μας.
Κι άλλοτε έπαιζε μαζί μας κι αυτός, φυσώντας τις ελπίδες μας.
Και τότε η καλούμπα ξέκοβε, ανασαίνοντας ελευθερία.
Μέναμε να τον κοιτάμε να μακραίνει, το ίδιο λεύτερα κουρασμένοι.

Ο.Ελύτης Μαρία Νεφέλη -ο χαρταετός 

Έρως και Ψυχή: Ένας όμορφος μύθος, ένα μοναδικό έργο τέχνης

Γιατί η αρχαία ελληνική μυθολογία είναι αυτό που με μάγεψε και με οδήγησε στο δρόμο της φιλολογίας...Το αυθεντικό και το αρχέτυπο!

Έρως και Ψυχή: Ένας όμορφος μύθος, ένα μοναδικό έργο τέχνης

Το άγαλμα «Έρως & Ψυχή» είναι ένα έργο του Antonio Canova και βρίσκεται στο Λούβρο.

Το μαρμάρινο γλυπτό αναπαριστά στιγμιότυπο από τον δημοφιλή ελληνικό μύθο του Έρωτα και της Ψυχής, και συγκεκριμένα τη στιγμή που ο Έρωτας ξαναζωντανεύει την Ψυχή. Είναι επίσης ευρέως γνωστό και σαν «Η Αναγέννηση της Ψυχής από το Φιλί του Έρωτα». Σύμφωνα με την εκδοχή του Απουλήιου, ο μύθος του Έρωτα και της Ψυχής ξεκινά από τον φθόνο της Αφροδίτης, μητέρας του Έρωτα.

Η Ψυχή και οι 2 αδελφές της, κόρες ενός βασιλιά, είναι φημισμένες για την ομορφιά τους. Η ομορφιά της Ψυχής ήταν θεϊκή και γι' αυτόν τον λόγο την ερωτεύονταν όλοι, άνθρωποι από όλο τον κόσμο έφταναν στο παλάτι για να τη δουν από κοντά και την τιμούσαν περισσότερο από τη θεά Αφροδίτη.

Τότε η Αφροδίτη θύμωσε και ζήτησε από τον γιο της, τον Έρωτα, να δηλητηριάσει τις ψυχές των ανδρών και να μην επιθυμούν την Ψυχή. Μόνο που δεν υπολόγισε πως και ο Έρωτας θα ερωτευόταν την Ψυχή.

Τα χρόνια περνούσαν και η Ψυχή δεν μπορούσε να βρει μνηστήρα. Οι γονείς της ζήτησαν χρησμό από τους Δελφούς, και εκεί ο Απόλλωνας, υπό την καθοδήγηση του θεού Έρωτα, έδωσε τον ακόλουθο χρησμό: «Η Ψυχή δεν προορίζεται για γυναίκα κανενός θνητού. Ο άντρας της την περιμένει στην κορυφή ενός βουνού, και είναι ένα αποκρουστικό τέρας, που κανείς, ούτε θνητός ούτε αθάνατος, δεν μπορεί να του αντισταθεί. Σκοπός της ήταν να την οδηγήσει σε δυνατό έρωτα με τον ασχημότερο των ανθρώπων, θεόφτωχο, πάντα άρρωστο και κακομοίρη».

Οι γονείς ακολούθησαν τον χρησμό και ετοίμασαν τη Ψυχή για τον γάμο. Ανέβηκαν ψηλά στο βουνό και από εκεί την παρέλαβε ο άνεμος Ζέφυρος, σταλμένος από τον Έρωτα. Η Ψυχή έχει παγιδευτεί στο παλάτι του Έρωτα και κάθε βράδυ ο ίδιος με χαμηλωμένα φώτα, για να μην τον δει, πλάγιαζε μαζί της. Ήταν ωστόσο τόσο τρυφερός και καλόκαρδος, που η Ψυχή κατάλαβε ότι δεν μπορεί να είναι ένα αποκρουστικό τέρας, αλλά ο άντρας που επιθυμούσε σε όλη της τη ζωή.

Όταν επισκέφθηκε την οικογένειά της, οι αδερφές της την έπεισαν πως έπρεπε να δει το πρόσωπό του, και μάλιστα πως αφού δεν θέλει εκείνος να τον βλέπει, είναι ένα τέρας και θα τη σκοτώσει. Εκείνη λοιπόν, όταν γύρισε στο παλάτι, πήρε ένα λυχνάρι, έγειρε από πάνω του και καθώς φώτισε το πρόσωπό του με το λυχνάρι, είδε προς μεγάλη της έκπληξη τον πανέμορφο θεό Έρωτα. Η Ψυχή τα έχασε, το λυχνάρι έγειρε στο πλάι και καυτό λάδι χύθηκε πάνω στον Έρωτα. Ο Έρωτας ξύπνησε από τον πόνο και πέταξε μακριά, λέγοντάς της πως η καχυποψία της σκότωσε την αγάπη τους κι εξαφανίστηκε, όπως την είχε προειδοποιήσει.

Η Ψυχή τον έψαξε παντού και έφτασε στη θεά Δήμητρα, που τη συμβούλευσε να μιλήσει στη θεά Αφροδίτη.

Η Αφροδίτη είχε φυλακίσει τον Έρωτα μέχρι να ξεχάσει την Ψυχή και να επουλωθεί η πληγή του από το καυτό λάδι. Είπε στην Ψυχή πως για να δει τον αγαπημένο της, θα έπρεπε πρώτα να περάσει τρεις δοκιμασίες (τα μαρτύρια μιας ψυχής ερωτευμένης), με βοηθούς την Ανησυχία και τη Λύπη. Της επέβαλε λοιπόν τρεις δοκιμασίες, για να αποδείξει την αξία της: να ξεδιαλέξει σπόρους δημητριακών, να μαζέψει μαλλί από άγρια πρόβατα και τέλος, το σημαντικότερο, να κατέβει στον Κάτω Κόσμο και να πάρει από την Περσεφόνη το ελιξίριο της νιότης για την Αφροδίτη, με την προϋπόθεση να μην ανοίγει το δοχείο του ελιξιρίου. Εκείνη δεν τήρησε τη συμφωνία, άνοιξε το δοχείο και έπεσε σε βαθύ ύπνο. Μέσα στο δοχείο ήταν τελικά ο Μορφέας. Ο Έρωτας έμαθε τα μαντάτα και έτρεξε στον Όλυμπο.

Ζήτησε από τον Δία να σώσει την Ψυχή. Ο Δίας, συγκινημένος από την αγάπη του θεού Έρωτα, την έκανε αθάνατη, επιτρέποντας σ' εκείνον να ενωθεί μαζί της για πάντα. Η στιγμή που αποτυπώνεται στο γλυπτό είναι η στιγμή που ο Έρωτας ξυπνά την Ψυχή με ένα του φιλί.

Πηγή:Τέχνη και πολιτισμός

Σκέψεις για την Ημέρα του Εκπαιδευτικού

Ξημερώνει σε λίγο άλλη μια επετειακή ημέρα ... Μια νέα σχετικά επέτειος ..μια νέα γιορτή... κάτι σαν τους Νεομάρτυρες σκέφτομαι και οι εκπαιδευτικοί !!!!!
Η Ημέρα του Εκπαιδευτικού!
Η γιορτή του Εκπαιδευτικού
 Διαβάζω με χαρά και κάποια αμηχανία  τα μηνύματα και τις ευχές για τη μέρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σκέφτομαι πως εγώ αυτό που θέλω μόνο να πω κόντρα σε όλα τα δεδομένα....είναι πως

 Μ΄ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ...ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ!!!

Μ΄αρέσει που ζω αυτή τη μοναδική μαγεία να μαθαίνω στον άνθρωπο-το νέο άνθρωπο- κάτι έστω και λίγο που γνωρίζω. 
Μ΄αρέσει να τον  βοηθώ να μάθει, να ψάξει, να ενδιαφερθεί, να ανησυχήσει, να αναρωτηθεί, να "ψηλώσει", να αμφισβητήσει, να πλουτίσει, να γαληνέψει, να αντιδράσει, να απαιτήσει, να διαμορφώσει άποψη και να διαμορφωθεί, να φτιάξει στιγμές, να χαράξει θύμησες, να ζωγραφίσει εικόνες, να δει με "άλλα μάτια" πέρα από τα δεδομένα και τα προφανή, να ακούσει άλλα πράγματα, ... να μοιραστεί, να ερευνήσει, να αγαπήσει να μαθαίνει, να πιστέψει πως είναι καλύτερος και πως αξίζει να κυνηγήσει το καλύτερο....
Μ΄αρέσει που γίνομαι "γεφύρι" στη ζωή του για να περάσει, μ΄αρέσει που γίνομαι "σκαλοπάτι" για να ανέβει τη σκάλα του...μ΄αρέσει που μπορώ να φωτίσω σαν πυγολαμπίδα τη σκοτεινιά του ...μ΄αρέσει που μπορώ να ζεστάνω την "παγωνιά " του...μ΄αρέσει που είμαι εκεί όταν ξεκινάει τη ζωή του...Μ΄ αρέσει που με θυμάται όταν αναπολεί και νοσταλγεί .....μ΄αρέσει που βαδίζω με τη νιότη του....μ΄αρέσει που αναγεννιέμαι μαζί του και μαθαίνω συνεχώς....
Μ΄αρέσει....που με συντροφεύουν οι ιδέες καθημερινά και πως κάθε μάθημα είναι μια πρόσκληση για μια ιδέα....ένα κάλεσμα για ένα ταξίδι....μια πρόκληση για κάτι νέο...μικρό μα και σπουδαίο...
Αν είμαι άξια να κάνω αυτά......ε τότε.... είμαι ευτυχισμένη που είμαι εκπαιδευτικός και να σας πω μια αλήθεια:
 Γιορτάζω τη χαρά αυτή κάθε μέρα....και δεν με ενοχλεί που οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν ή που δεν το αισθάνονται, γιατί επέλεξαν άλλους δρόμους ή άλλες "διεκπεραιωτικές" προσεγγίσεις ζωής...
Όσο στραβά και αν είναι τα πράγματα όσο υποτιμημένα και αν είναι τα σχολεία μας , όσο και αν όλα καταρρέουν και πουθενά δεν φαίνεται ελπίδα ... η αλήθεια, η ουσία .... είναι πόσο μόνο ένας μαθητής και ένας δάσκαλος αν μοιραστούν ΜΙΑ σκέψη δημιουργείται η προϋπόθεση να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο....
Ρομαντική θα μου πείτε....Αιθεροβάμων....Εξωπραγματική.......
και εγώ θα συμφωνήσω μαζί σας....Γιατί αν δεν μου ήμουν όλα αυτά δεν θα επέλεγα να είμαι εκπαιδευτικός ....και να μου αρέσει ....!!!!!

  

Ξεκινούν και φέτος οι πανελλαδικές.....

Η σκέψη μου κάθε χρόνο αυτή τη νύχτα "αγκαλιάζει" τα παιδιά που θα ξεκινήσουν τις πανελλαδικές τους εξετάσεις το ξημέρωμα. 
Φέτος είμαι σίγουρα πιο ήρεμη από πέρυσι που καληνύχτησα τον 'υποψήφιο" γιό μου αλλά και πάλι το χάδι μου στέλνω σε όλα τα παιδιά που πρόσκαιρα χάνουν το χαμόγελο τους, γιατί "φορτώνονται" την πρώτη μεγάλη δοκιμασία...
Ήρεμα παιδιά!!!!!!!!! όλα θα πάνε καλά, γιατί απλά η ζωή σας ανήκει!!!!. Βάλτε τα δυνατά σας και ξεκινήστε!!!!!!!!!. Είναι σπουδαία η προσπάθεια κατάκτησης των στόχων σας!!!!Καλό ξεκίνημα με χαμόγελο!!!

Δημοσίευση άρθρου στο 153ο τεύχος του περιοδικού "Νέα Παιδεία"

50.000 Αποχρώσεις των Ομηρικών Επών

Μέσα σε αυτή φρενίτιδα που απλώνεται γύρω μου με την προβολή της ταινίας "50 αποχρώσεις του γκρί", η οποία ανέσυρε την εφηβική  μου οργή για την καταπίεση των γυναικών άρχισα να ψάχνω μοχλούς αντίστασης για να προβάλλω στους μαθητές μου,  που καταπίνουν ¨αμάσητα" τα προβαλλόμενα νέα πρότυπα  χωρίς όμως  να παρεξηγηθώ για συντηρητικοηθικοαναχρονιστική "κομπλεξική"  μεσήλιξ. 
Έτσι λοιπόν σκέφτηκα πως από τη μια η υστερική προβολή της συγκεκριμένης ταινίας προδίδει για άλλη μια φορά την ανοργασμική εποχή μας  δυστυχώς όμως από την άλλη  "διαπαιδαγωγεί" ερωτικά και σεξουαλικά μια νέα γενιά ανθρώπων που ζητούν ακραίες εικόνες για να διεγείρουν τις ορμές τους γιατί άραγε;;; μέσα από αναχρονιστικά πρότυπα.
Αρνούμαι λοιπόν να αποδεχτώ τη χρυσόσκονη του lifestyle να υπαγορεύει τη δουλική υποταγή του "άβουλου" γυναικείου φύλου στις "όποιες" ορμές του αρσενικού επιβήτορα. Θλίβομαι και προβληματίζομαι....
Και ξάφνου η αρνητική μου διάθεση ανεστράφη από τα πρωτόλεια κείμενα του Ομήρου και πήρα τα πάνω μου και αναθάρρησα.........
Οπλισμένη  λοιπόν ι με την "ξιφολόγχη" της Ιλιάδας και το περιφρονητικό χαμόγελο απέναντι σε κάθε "δήθεν" μοντέρνα και προχωρημένη απόχρωση του γκρι εγώ θα παρουσιάζω πλέον τις 50000 χιλιάδες του Ομήρου. 
Τι να πει κανείς μπροστά στο Δία.........

Ο 12-20
"Ω σκληρή, αδάμαστη, το βλέπω
δόλος δικός σου πονηρός τον Έκτορα τον θείον
απόκοψε απ' τον πόλεμον κι εσκόρπισε τους Τρώας. 
Δεν ξέρω αν το βαρύτατο μηχάνημα και πάλιν
θα μου πλερώσεις πρώτη εσύ και σε κακοκτυπήσω.
Θυμάσαι όταν εκρέμοσουν ψηλά και αμόνια δύο
σου 'χα στες φτέρνες, και χρυσήν ασύντριφτην στα χέριαάλυσον και συ κρέμοσουν στα νέφη του αιθέρα; "

Τσικνοπέμπτη 2015

Τσικνοπέμπτη 2015 και το παραδοσιακό ελληνικό έθιμο αναβιώνει στο σχολείο μας, το 3ο Γυμνάσιο Σερρών και χάρισε χαρά σε μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Η τσίκνα ( μυρωδιά) ψημένου κρέατος που ευφραίνει τις ψυχές των ανθρώπων(ζώντων και τεθνεώτων) στο σήμερα, στο χθες, στο πάντα, αναδύεται πρώτα στον ουρανό, γεμίζει τον αέρα, μεταφέρει δέηση ευχαριστίας και χαράς και μετά σε δεύτερο χρόνο μοιράζεται σε τράπεζα με συμποσιαστές! 
Η Τσικνοπέμπτη μου άρεζε από πολύ μικρή Το "Μπαρ των κυνηγών" σταθερή αξία με τους γονείς χαρούμενους και εμείς τα παιδιά,  ντυμένοι με αποκριάτικες στολές. Όλη η Σέρρες μια μυρωδιά, μια κάπνα, μια τσίκνα!!!

Μεγαλώνοντας και ως φιλόλογος αργότερα με συνεπήρε η σκέψη πόσο σε αυτές τις παραδοσιακές τελετές κρύβεται η διαχρονία και η ουσία του ελληνικού πολιτισμού μας. Η Τσικνοπέμπτη είναι η συνέχεια των ομηρικών δείπνων και το ψήσιμο στην ανοιχτή ψησταριά, που πρώτα δοξολογεί, ευχαριστεί και μετά προσκαλεί, μου δείχνει τη συνέχιση και την ανοιχτότητα ενός πλούσιου λαού που δεν θέλω να αλλοτριωθεί στο σύγχρονο τίποτα...
Καλή αποκριά!

Συνομιλώντας με τις αρχέτυπες μορφές της Μάνας στα Ομηρικά έπη

Μητέρα, μια λέξη, μια έννοια, ένα σύμβολο που αποτυπώνεται για πρώτη φορά από τον άνθρωπο στους στίχους των Ομηρικών Επών και παραμένει αναλλοίωτη μέχρι και σήμερα. Η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας που γιορτάζεται τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου σε όλο τον κόσμο, είναι μια πρώτης τάξεως αφορμή για το μεγάλο αφιέρωμα που ξεκινά σήμερα και θα ολοκληρωθεί με μια σειρά άρθρων αφιερωμένων στα διαφορετικά, ηρωικά και τραγικά ταυτόχρονα, πρόσωπα της μάνας που συναντάμε στον Όμηρο, αλλά και στη διαχρονικότητα που χαρακτηρίζει τις αξίες της μητρότητας.

 Ήδη από τον Όμηρο, η μορφή της μάνας πρωταγωνιστεί και αφήνει σε όλους τους μεταγενέστερους ως αθάνατη παρακαταθήκη μορφές ύψιστης μητρικής αγάπης. Εκεί λοιπόν στον 8^ο π.Χ. αιώνα ταξίδεψα και εγώ και συνομίλησα με τις αρχετυπικές μορφές της μάνας που ο μεγάλος μας ποιητής ο Όμηρος ως μοναδικός τεχνίτης σμίλευσε για εμάς τους Έλληνες αλλά και για όλη την οικουμένη. Είναι αληθινά αξιοσημείωτο πως στα δύο αυτά επικά αριστουργήματα, την Οδύσσεια και την Ιλιάδα που με την πρώτη   προσέγγιση  κατανοεί κανείς πλήρως την παραστατική περιγραφή του  κόσμου του πολέμου, του ηρωισμού, του νόστου, της τιμής, της ανδρείας, των δυσκολιών και του αγώνα για επιβίωση, δηλαδή του  κόσμου των ανδρών, ταυτόχρονα με μια δεύτερη βαθύτερη ματιά σ’ αυτό το παλίμψηστο ομηρικό μωσαϊκό ξεπροβάλλει η  εξέχουσα θέση που έχει η μορφή της γυναίκας και μάλιστα της Μητέρας.

Σε μια νέα  μαθητεία,  λοιπόν και ανάγνωση των ομηρικών ποιημάτων με τα οποία γαλουχήθηκαν αιώνες τώρα οι άνθρωποι, βρέθηκα  προσκεκλημένη της θεϊκής Θέτιδας, της πιστής Πηνελόπης, της τραγικής Εκάβης,  της στοργικής Ανδρομάχης, αλλά και της νεκρής  Αντίκλειας για μια συνομιλία πέρα από τους αιώνες.

Μ’ αυτές συνομίλησα, τις μορφές  τους προσπάθησα να δω από πιο κοντά, να ψηλαφίσω, να αφουγκραστώ  τα μηνύματα των αρχέγονων  λόγων και  των πράξεών τους  και να ταξιδέψω μαζί τους μέσα από τη μακρά διαδρομή του πολιτισμού μας στο σήμερα, στο τώρα, για να δω τελικά  πόσο ίδιες παραμένουμε μέσα στους αιώνες  οι μάνες, η καθεμία διαφορετική μα όλες ευλογημένες και μοναδικές.

Τι έχουν να μας πουν άραγε οι θεϊκές και οι θνητές μάνες του Ομήρου; Πώς σκιαγραφούν την αρχετυπική μορφή της μάνας;

Το κείμενο σε συνέχειες είναι δημοσιευμένο εδώ

21 Μαρτίου Η Άνοιξη είναι εδώ!!!!

Ακούγεται δυνατά!!!! Μπορείτε και να το χορέψετε...............
χαρείτε το

Η ΑΝΟΙΞΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!!!!!!!!!!!!!

και το βράδυ διαβάζουμε ποίηση!!!!!!!

Γράμμα στον Αι Βασίλη

Έφτασε λοιπόν η μεγάλη μέρα με την πιο λαμπρή νύχτα …

Τη νύχτα της Πρωτοχρονιάς .

 Τη νύχτα που θα υποδεχτούμε γεμάτοι ελπίδα μια καινούρια χρονιά. 

Τη νύχτα που ανυπομονούμε να μας θυμηθεί ο Αι Βασίλης  και να μας φέρει το δώρο μας….

Λίγο πριν αποχαιρετίσω  λοιπόν το 2013 προλαβαίνω να γράψω και φέτος το γράμμα μου στον Αι-Βασίλη…..

Αγαπημένε μου Αι-Βασίλη

Ξέρεις πολύ καλά πως με μαγεύει η νύχτα της Πρωτοχρονιάς  από μικρή και  δε αφήνω κανέναν και τίποτα να μου χαλάει τη μαγεία αυτή…

 Σε ευχαριστώ  λοιπόν που και φέτος φτάνουμε υγιείς όλοι μαζί να γιορτάσουμε τον ερχομό του νέου χρόνου.  Είμαστε σίγουρα πιο κατηφείς και πιο προβληματισμένοι από άλλες χρονιές,  αλλά αυτή είναι πλέον η πραγματικότητα που μας έχει επιβληθεί ….ένθεν και ένθεν. Αντέχουμε όμως και νομίζω πως μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι μέσα από αυτή τη δοκιμασία…

Για τη νέα χρονιά λοιπόν
θέλω υγεία, πρώτα και κυριότερα, ειρήνη και αγάπη, γιατί τα βασικά δεν είναι πάντα  και αυτονόητα.

Θέλω μικρές χαρές και δύναμη ψυχική για να ανταπεξέλθω σε ό,τι παρουσιαστεί…

Να στηρίζω τους δικούς μου ανθρώπους και να προσφέρω  ό,τι μπορώ…

Θέλω οικογενειακή ευτυχία πασπαλισμένη με την ΑΧΝΙ της ζωής μου….

Θέλω ξεκάθαρη ματιά  για να  βλέπω την αληθινή εικόνα των ανθρώπων…

Θέλω  γνήσιες σχέσεις και χαλαρές στιγμές…

Θέλω ανθρώπινες αγκαλιές και  αλληλέγγυες «μουσικές»…

Θέλω δημιουργικές ανακαλύψεις και σχολικά ανεπανάληπτα «ταξίδια»….

Θέλω ουσιαστικές καθημερινότητες  και όνειρα ζαχαρωτών γεγονότων…

Θέλω επαναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων και  αλλαγή γραμμής πλεύσης….

Θέλω να πολεμώ το κακό και μια πανοπλία για κάθε επίθεση μιζέριας και κακεντρέχειας …

Θέλω χαμόγελα και φως….

Πάνω από όλα Θέλω να  συνεχίσω να ελπίζω σε ένα καλύτερο κόσμο…  

ΥΓ: Συγγνώμη παρασύρθηκα και ζήτησα πολλά……. θέλω  πάνω από όλα να είμαι γερή και να σου γράψω και του χρόνου.  θα σε περιμένω όπως κάθε βράδυ πρωτοχρονιάς με το πιάτο γεμάτο κουραμπιέδες και μελομακάρονα. Τα παιδιά  εξάλλου με κοροϊδεύουν χρόνια τώρα πως τα γλυκά τα κάνω πρώτα για σένα…

Καλή μας Χρονιά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Είν΄ επικίνδυνον πράγμα η Βία

"Ένα παιδί, ένας δάσκαλος, ένα μολύβι και ένα βιβλίο μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Η εκπαίδευση είναι η μόνη λύση. Η Εκπαίδευση πάνω από όλα"

"Ένα παιδί, ένας δάσκαλος, ένα μολύβι  και ένα βιβλίο μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.
Η εκπαίδευση είναι η μόνη λύση. Η Εκπαίδευση πάνω από όλα"

Με αυτά τα λόγια η Malala Yousafzai, έκλεισε την ομιλία της στην Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον Ιούλιο του 2013. Πριν από λίγες μέρες η δεκαεξάχρονη  Πακιστανή μαθήτρια κέρδισε το βραβείο Ζαχάρωφ για την ελευθερία της σκέψης, το οποίο απονέμεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και θεωρείται η ανώτατη ευρωπαϊκή διάκριση για τα ανθρώπινα δικαιώματα.Η 16χρονη Μαλάλα γλίτωσε πέρυσι από δολοφονική απόπειρα εναντίον της από τους Ταλιμπάν, την ώρα που επέστρεφε από το σχολείο της.

«Η Μαλάλα είναι ένα νέο κορίτσι. Όλοι ξέρετε τι της συνέβη. Είναι ένα νέο κορίτσι που είχε το θάρρος να σταθεί απέναντι σε ένα εχθρικό, ανδροκρατούμενο και βίαιο περιβάλλον στην κοιλάδα Σαβάτ του Πακιστάν και είπε “θα πάω στο σχολείο, θέλω να έχω δικαίωμα στην εκπαίδευση, είμαι ως κορίτσι ένα ισότιμο μέλος της κοινωνίας“», δήλωσε από το Στρασβούργο ο Πρόεδρος της Ευρωβουλής Μάρτιν Σουλτς.

Μια συνέντευξη μου για τα ψηφιακά μέσα και την παιδαγωγική τους αξιοποίηση

Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε μια συνέντευξη  μου για τα ψηφιακά μέσα και την παιδαγωγική τους αξιοποίηση σελ 68:

http://issuu.com/serfree/docs/teuxos_30__3_

Κορνήλιος Καστοριάδης: Ο παιδαγωγικός έρωτας

Εάν κάποιος μαθαίνει στο σχολείο, είναι διότι διαδοχικά τουλάχιστον έναν καθηγητή σε κάθε τάξη -και στο πανεπιστήμιο ακόμα- τον ερωτεύεται  και τον ερωτεύεται διότι ο ίδιος ο καθηγητής είναι ερωτευμένος με αυτό που διδάσκει...

Ευχαριστώ το tvws που μου το θύμισε.........και που το ξαναζώ στο 3ο Γυμνάσιο....

έναρξη χρονιάς στο 3ο Γυμνάσιο Σερρών

                    
Τελικά όλα αλλάζουν....
καινούριο σχολείο για φέτος μετά από 15 χρόνια σε Λύκειο και 1 στο ΣΣΝ
3ο Γυμνάσιο Σερρών λοιπόν το ιστορικό πάλαι ποτέ Θηλέων Σερρών.
αυτό όμως που παραμένει σταθερή αξία είναι η μοναδική σχέση με τους μαθητές!!!!!!!!!