Ο Γιάννης Ρίτσος «με την ένταση και την ποικιλία του έργου του, μας έδειξε πως η κοινωνική ή και πολιτική ποίηση δεν είναι καταδικασμένη να κινείται ανάμεσα στην αρνητική σάτιρα ή στην επικαιρική, κομματική συνθηματολογία. Ο μασκαρεμένος ιδεαλισμός είτε ο προσωπολατρικός μεσσιανισμός που χαρακτηρίζουν τόσες υποτιθέμενα θετικές εκφάνσεις της «στρατευμένης» ποίησης, στον Ρίτσο αντικαθίστανται όλο και πιο σταθερά από τον έμφυτο πραγματισμό του και το τρυφερό αίσθημα συντροφικότητας που τον πλημμυρίζει».
Γ.Π. Σαββίδης, «Ακαδημαϊκή εισήγηση για τον Γιάννη Ρίτσο».
Ολόκληρο το κείμενο εδώ:
http://www.snhell.gr/archive/
Στη φωτογραφία στιγμιότυπο από την τελετή αναγόρευσης του Γιάννη Ρίτσου σε επίτιμο διδάκτορα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου το 1975: Ζωή Καρέλλη, Γιάννης Ρίτσος, Λένα Σαββίδη, Νανά Καλλιανέση
Πηγή: Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού
