2.11.17

Οδυσσέας Ελύτης- 2/11/1911

Τη ζωή μου την πέρασα κλεισμένος σε 50 τετραγωνικά, παλεύοντας με τη γλώσσα. Επειδή αυτό είναι στο βάθος η ποίηση: μια συνεχής πάλη με τη γλώσσα. Τη γλώσσα την ελληνική που είναι η πιο παλιά και η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου. Ταπεινά εργάστηκα σ' όλη μου τη ζωή.
Και η μόνη ανταμοιβή που γνώρισα  πριν από τη σημερινή, ήταν ν' ακούσω τους συμπατριώτες μου να με τραγουδούν. Να τραγουδούν το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ που μου χρειάστηκε τεσσάρων χρόνων μοναξιά και αδιάπτωτη προσπάθεια, για να το τελειώσω.
Δεν το λέω για να περηφανευτώ. Δεν έρχομαι σήμερα για να σας κάνω τον σπουδαίο.
Κανείς δεν είναι σπουδαίος από εμάς. Από εμάς,άλλος κάνει τη δουλειά του σωστά κι άλλος δεν την κάνει. Αυτό είναι όλο. Όμως θέλω να μάθετε, όπως το έμαθα κι εγώ στα 68 μου χρόνια:
μόνον αν κάνεις σωστά τη δουλειά σου, ο κόπος δε θα πάει χαμένος. 

Είπε ένας Γάλλος ποιητής, ο Ρεμπώ, πως η πράξη για τον ποιητή είναι ο λόγος του. Κι είχε δίκιο.
Αυτό έκανε ο Σολωμός, που για να γράψει το αθάνατο ποίημά του ''Ελεύθεροι Πολιορκημένοι'',
έσωσε και παρέδωσε στη φυλετική μας μνήμη το Μεσσολόγγι και τους αγώνες του.
Αυτό έκαναν ο Παλαμάς, ο Σικελιανός, ο Σεφέρης. Στα φτωχά μου μέτρα το ίδιο πάσχισα να κάνω κι εγώ. Πάσχισα να κλείσω μέσα στην ψυχή μου, την ψυχή όλου του ελληνικού λαού.
Αυτή είναι η πράξη μου. Και το γεγονός ότι έφτασαν να την αναγνωρίσουν οι ξένοι, είναι μια νίκη. Όχι δική μου νίκη. Δική σας. Είμαστε οι μόνοι σ' ολόκληρη την Ευρώπη που έχουμε το προνόμιο να λέμε τον ουρανό ''ουρανό'' και τη θάλασσα ''θάλασσα'' όπως την έλεγαν ο Όμηρος και ο Πλάτωνας πριν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δεν είναι λίγο αυτό!
Η γλώσσα δεν είναι ένα μέσον επικοινωνίας. Κουβαλάει την ψυχή του λαού μας κι όλη του την ιστορία και όλη του την ευγένεια.

Οδυσσέας Ελύτης
Απόσπασμα από την ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη προς τους ομογενείς της Σουηδίας, μετά τη βράβευσή του, τον Νοέμβριο του 1979.