Ζακλίν ντε Ρομιγί (26 Μαρτίου 1913 - 18 Δεκεμβρίου 2010)
«Έζησα εξ ολοκλήρου τον 5ο αιώνα. Αγαπώ τους τραγικούς ποιητές, τον Θουκυδίδη, τον Ηρόδοτο, τον Ηράκλειτο. Αυτοί διαμόρφωσαν το κάδρο της ζωής μου. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω τον Όμηρο. Επανερχόμαστε πάντα στην αρχή. Από εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε: με απλότητα, ανθρωπιά, φαντασία, αλλά και με ζήλο. Θέλω να ευχαριστήσω την Ελλάδα για όσα μου έδωσε. Τους παρακαλώ να ξανακερδίσουν την περηφάνια που τους ανήκει. Να ξαναβρούν την ορμή και το ιδανικό τους».
«Έζησα εξ ολοκλήρου τον 5ο αιώνα. Αγαπώ τους τραγικούς ποιητές, τον Θουκυδίδη, τον Ηρόδοτο, τον Ηράκλειτο. Αυτοί διαμόρφωσαν το κάδρο της ζωής μου. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω τον Όμηρο. Επανερχόμαστε πάντα στην αρχή. Από εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε: με απλότητα, ανθρωπιά, φαντασία, αλλά και με ζήλο. Θέλω να ευχαριστήσω την Ελλάδα για όσα μου έδωσε. Τους παρακαλώ να ξανακερδίσουν την περηφάνια που τους ανήκει. Να ξαναβρούν την ορμή και το ιδανικό τους».
