Καλημέρα φίλοι μου, ηλιόφωτη και διαυγής, όπως η γλώσσα μας που σήμερα τιμάται και εορτάζεται σε όλον τον κόσμο!!
Σκέψεις πολλές και η χαρά μεγαλύτερη όμως...Από το πρωί δεν είναι μόνο αυτή η ηχηρή παρακαταθήκη - εντολή του Εθνικού μας ποιητή, που κουβαλώ συνεχώς μαζί μου και σήμερα εισέβαλε σε όλους τους τοίχους του συνειδητού μου ορίζοντα κρυφοδιαβαίνοντας ως μουρμουρητό μέσα στο στόμα μου «Μήγαρις έχω τίποτες άλλο στο νου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα», αλλά κυρίως αυτή η συναίσθηση της ευλογίας που νιώθω και θέλω να σας μεταφέρω. Γιατί αληθινά νιώθω ευλογημένη που μαζί με το γάλα της μάνας μου βύζαξα τη γλώσσα του Ομήρου, του Σωκράτη, του Θουκυδίδη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη,,,που με νανούρισαν με τη γλώσσα του δημοτικού τραγουδιού, που ονειρεύτηκα και αγάπησα με τον Παλαμά, τον Ελύτη, τον Ρίτσο, τον Σεφέρη, τον Βάρναλη, τον Καρυωτάκη... που προσευχήθηκα με τους χριστιανικούς ψαλμούς...που κατανοώ πολλές φράσεις άλλων λαών χωρίς να γνωρίζω τη γλώσσα τους περπατώντας πάνω στις "γέφυρες" που έστησαν οι ελληνικές λέξεις σε όλον τον κόσμο αλλά κυρίως που μπορώ να μιλώ και να νιώθω ΠΑΝΤΑ ότι έχω και άλλα να πω και να ανακαλύψω...θησαυρούς και λέξεις που έχουν ειπωθεί, έχουν γραφεί και εγώ έχω χρέος να τις αποκαλύψω...αλλά και που όταν θα αποχαιρετήσω τη γήινη παρουσία μου...θα μπορώ να μιλήσω με τους αγγέλους, αφού όπως μου έμαθε ο Νικηφόρος Βρεττάκος
"...Κι ἂν τυχόν κάπου ἀνάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τους μιλήσω ἑλληνικά, ἐπειδή δεν ξέρουνε γλῶσσες. Μιλᾶνε μεταξύ τους μὲμουσική".
Γεννήθηκα και μίλησα αβίαστα τη γλώσσα των φιλοσόφων, των ποιητών, του Ευαγγελίου, των χρωμάτων, των αξιών, του φωτός και του ήθους!! Και αυτό είναι Ευλογία και Χρέος μαζί μεγάλο!
Γιατί το δήλωσε ο αγαπημένος μου Ελύτης στην ομιλία του όταν παρέλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας πως "Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δε θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν' αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών. Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις".
Γιατί έχουμε υποχρέωση απέναντι στη γλώσσα μας και στιγμή δεν πρέπει να το λησμονούμε!! Υποχρέωση απέναντι στο φως, στην αλήθεια, τη μαγεία και το ήθος της !!! Γιατί μας εδόθη ως ευλογία και ΧΡΕΟΣ συνάμα:
Σκέψεις πολλές και η χαρά μεγαλύτερη όμως...Από το πρωί δεν είναι μόνο αυτή η ηχηρή παρακαταθήκη - εντολή του Εθνικού μας ποιητή, που κουβαλώ συνεχώς μαζί μου και σήμερα εισέβαλε σε όλους τους τοίχους του συνειδητού μου ορίζοντα κρυφοδιαβαίνοντας ως μουρμουρητό μέσα στο στόμα μου «Μήγαρις έχω τίποτες άλλο στο νου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα», αλλά κυρίως αυτή η συναίσθηση της ευλογίας που νιώθω και θέλω να σας μεταφέρω. Γιατί αληθινά νιώθω ευλογημένη που μαζί με το γάλα της μάνας μου βύζαξα τη γλώσσα του Ομήρου, του Σωκράτη, του Θουκυδίδη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη,,,που με νανούρισαν με τη γλώσσα του δημοτικού τραγουδιού, που ονειρεύτηκα και αγάπησα με τον Παλαμά, τον Ελύτη, τον Ρίτσο, τον Σεφέρη, τον Βάρναλη, τον Καρυωτάκη... που προσευχήθηκα με τους χριστιανικούς ψαλμούς...που κατανοώ πολλές φράσεις άλλων λαών χωρίς να γνωρίζω τη γλώσσα τους περπατώντας πάνω στις "γέφυρες" που έστησαν οι ελληνικές λέξεις σε όλον τον κόσμο αλλά κυρίως που μπορώ να μιλώ και να νιώθω ΠΑΝΤΑ ότι έχω και άλλα να πω και να ανακαλύψω...θησαυρούς και λέξεις που έχουν ειπωθεί, έχουν γραφεί και εγώ έχω χρέος να τις αποκαλύψω...αλλά και που όταν θα αποχαιρετήσω τη γήινη παρουσία μου...θα μπορώ να μιλήσω με τους αγγέλους, αφού όπως μου έμαθε ο Νικηφόρος Βρεττάκος
"...Κι ἂν τυχόν κάπου ἀνάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τους μιλήσω ἑλληνικά, ἐπειδή δεν ξέρουνε γλῶσσες. Μιλᾶνε μεταξύ τους μὲμουσική".
Γεννήθηκα και μίλησα αβίαστα τη γλώσσα των φιλοσόφων, των ποιητών, του Ευαγγελίου, των χρωμάτων, των αξιών, του φωτός και του ήθους!! Και αυτό είναι Ευλογία και Χρέος μαζί μεγάλο!
Γιατί το δήλωσε ο αγαπημένος μου Ελύτης στην ομιλία του όταν παρέλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας πως "Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δε θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν' αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών. Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις".
Γιατί έχουμε υποχρέωση απέναντι στη γλώσσα μας και στιγμή δεν πρέπει να το λησμονούμε!! Υποχρέωση απέναντι στο φως, στην αλήθεια, τη μαγεία και το ήθος της !!! Γιατί μας εδόθη ως ευλογία και ΧΡΕΟΣ συνάμα:
«Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική.το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου...Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...» Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί
