Για μένα και για όλους τους εκπαιδευτικούς...
Ξημερώνει και φέτος η μέρα της χαράς στην επαγγελματική μας ζωή!
Ξημερώνει η μέρα που θα υποδεχτούμε και πάλι τόσα παιδιά, νέα παιδιά, φοβισμένα και χαλαρά...πλούσια και φτωχά...γερά κσι λιγότερο γερά...παιδιά με ήλιο ή με σκοτάδι στην καρδιά... παιδιά που δρασκελίζουν το κατώφλι της εφηβείας και της αυτονομίας τους στην αυλή του σχολείου μας!!!
Ξημερώνει και φέτος η μοναδική μέρα της πρώτης συνάντησης...της πρώτης βλεμματικής επαφής...του πρώτου χαμόγελου...της πρώτης καλημέρας...της πρώτης σχολικής ώρας!!! Ξημερώνει λοιπόν η μέρα που με γλυκειά προσμονή και αγωνία περισσή... "καλοσιδερώνω" τη διάθεση και τη λαχτάρα μου να συναντηθώ με τους μαθητές μου!!!!
Υπηρετώ 22 χρόνια πια τη Δημόσια Εκπαίδευση και όμως στον κύκλο του χρόνου... η μέρα του Αγιασμού και της μεγάλης υποδοχής συνεχίζει να με συναρπάζει και το ίδιο εύχομαι να συμβαίνει και σε σας αγαπημένοι μου συνάδελφοι...
Και αν βιάζεστε να αναθεματίσετε με αναφορές στα υπαρκτά προβλήματα, τις δυσκολίες, τις μιζέριες, τις ματαιώσεις, τις ελλείψεις και τη γενικότερη απαξίωση...που βιώνουμε...χωρίς να τα παραγνωρίζω θα σας αντιταξω σήμερα το "φως" που υπηρετούμε...
Σκεφτείτε πόσα γύρω μας έχουν αλλοιωθεί, πόσα έχουν ακυρωθεί, πόσα τσαλακώθηκαν και ματαιώθηκαν στο διάβα του χρόνου...
Σκεφτείτε όμως και πόσο αναλλοίωτο παραμένει το υψηλό προνόμιο της εκπαίδευσης, το υψηλό χρέος της μετάδοσης της γνώσης ως μύηση σε έναν άλλο κόσμο εσωτερικής αυτοβελτίωσης για τον καθένα...
Σκεφτείτε πόσο αναλλοίωτα χαραγμένη είναι στον κάθε άνθρωπο η ανάμνηση του σχολείου και ας προσπαθήσουμε να είναι μόνο θετική η απόχρωσή της...!!!
Σκεφτείτε πως κέντρο αναφοράς της έφηβης ζωής μας είναι το σχολείο και όσα ζούμε μέσα σε αυτό!!! Σκεφτείτε πως όσο και αν οι γνώσεις προσφέρονται απλόχερα παραμένει μοναδικό προνόμιο να μυείς εναν νεο άνθρωπο στο μυστήριο της ανακάλυψης και της αγάπης για τη γνώση... Και αυτό το προνόμιο ανήκει σε ΕΜΑΣ!!!
Σκεφτείτε πως εμείς χαρτογραφούμε τα όνειρα των ανθρώπων...
Σκεφτείτε πως είμαστε το ευ ζην τους...
Σκεφτείτε τέλος πως σημείο αναφοράς στη ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ!!!! που έδωσε νόημα στη ζωή του...
Ξέρετε με αυτές τις σκέψεις προτροπής καταγίνομαι και εγώ περιδιαβαίνοντας τη νύχτα της περισυλλογής και νιώθω αληθινά ευλογημένη που έγινα αυτό που λαχτάρησα...
Με αυτές τις σκέψεις προσδοκώ και το ξημέρωμα της αυριανής συνάντησης έχοντας "φρεσκάρει" για να φορέσω το μεταξωτό ρούχο της ΕΥΘΥΝΗΣ με τη γιρλάντα της χαράς να το στεφανώνει ...για να υποδεχτώ τη χρονιά και τους μαθητές μου...
Έτσι λοιπόν ξημερώνει σε λίγες ώρες και φέτος η μέρα της πρώτης συνάντησης...
Μέσα από την ψυχή μου εύχομαι καλή Αρχή σε όλους μας...
Παιδιά με το καλό να βρεθούμε στην σχολική αίθουσα και φέτος!
Ξημερώνει και φέτος η μέρα της χαράς στην επαγγελματική μας ζωή!
Ξημερώνει η μέρα που θα υποδεχτούμε και πάλι τόσα παιδιά, νέα παιδιά, φοβισμένα και χαλαρά...πλούσια και φτωχά...γερά κσι λιγότερο γερά...παιδιά με ήλιο ή με σκοτάδι στην καρδιά... παιδιά που δρασκελίζουν το κατώφλι της εφηβείας και της αυτονομίας τους στην αυλή του σχολείου μας!!!
Ξημερώνει και φέτος η μοναδική μέρα της πρώτης συνάντησης...της πρώτης βλεμματικής επαφής...του πρώτου χαμόγελου...της πρώτης καλημέρας...της πρώτης σχολικής ώρας!!! Ξημερώνει λοιπόν η μέρα που με γλυκειά προσμονή και αγωνία περισσή... "καλοσιδερώνω" τη διάθεση και τη λαχτάρα μου να συναντηθώ με τους μαθητές μου!!!!
Υπηρετώ 22 χρόνια πια τη Δημόσια Εκπαίδευση και όμως στον κύκλο του χρόνου... η μέρα του Αγιασμού και της μεγάλης υποδοχής συνεχίζει να με συναρπάζει και το ίδιο εύχομαι να συμβαίνει και σε σας αγαπημένοι μου συνάδελφοι...
Και αν βιάζεστε να αναθεματίσετε με αναφορές στα υπαρκτά προβλήματα, τις δυσκολίες, τις μιζέριες, τις ματαιώσεις, τις ελλείψεις και τη γενικότερη απαξίωση...που βιώνουμε...χωρίς να τα παραγνωρίζω θα σας αντιταξω σήμερα το "φως" που υπηρετούμε...
Σκεφτείτε πόσα γύρω μας έχουν αλλοιωθεί, πόσα έχουν ακυρωθεί, πόσα τσαλακώθηκαν και ματαιώθηκαν στο διάβα του χρόνου...
Σκεφτείτε όμως και πόσο αναλλοίωτο παραμένει το υψηλό προνόμιο της εκπαίδευσης, το υψηλό χρέος της μετάδοσης της γνώσης ως μύηση σε έναν άλλο κόσμο εσωτερικής αυτοβελτίωσης για τον καθένα...
Σκεφτείτε πόσο αναλλοίωτα χαραγμένη είναι στον κάθε άνθρωπο η ανάμνηση του σχολείου και ας προσπαθήσουμε να είναι μόνο θετική η απόχρωσή της...!!!
Σκεφτείτε πως κέντρο αναφοράς της έφηβης ζωής μας είναι το σχολείο και όσα ζούμε μέσα σε αυτό!!! Σκεφτείτε πως όσο και αν οι γνώσεις προσφέρονται απλόχερα παραμένει μοναδικό προνόμιο να μυείς εναν νεο άνθρωπο στο μυστήριο της ανακάλυψης και της αγάπης για τη γνώση... Και αυτό το προνόμιο ανήκει σε ΕΜΑΣ!!!
Σκεφτείτε πως εμείς χαρτογραφούμε τα όνειρα των ανθρώπων...
Σκεφτείτε πως είμαστε το ευ ζην τους...
Σκεφτείτε τέλος πως σημείο αναφοράς στη ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ!!!! που έδωσε νόημα στη ζωή του...
Ξέρετε με αυτές τις σκέψεις προτροπής καταγίνομαι και εγώ περιδιαβαίνοντας τη νύχτα της περισυλλογής και νιώθω αληθινά ευλογημένη που έγινα αυτό που λαχτάρησα...
Με αυτές τις σκέψεις προσδοκώ και το ξημέρωμα της αυριανής συνάντησης έχοντας "φρεσκάρει" για να φορέσω το μεταξωτό ρούχο της ΕΥΘΥΝΗΣ με τη γιρλάντα της χαράς να το στεφανώνει ...για να υποδεχτώ τη χρονιά και τους μαθητές μου...
Έτσι λοιπόν ξημερώνει σε λίγες ώρες και φέτος η μέρα της πρώτης συνάντησης...
Μέσα από την ψυχή μου εύχομαι καλή Αρχή σε όλους μας...
Παιδιά με το καλό να βρεθούμε στην σχολική αίθουσα και φέτος!
