Ηλιόλουστη ξημέρωσε φέτος η εθνική μας επέτειος, η διπλογιορτή των απανταχού Ελλήνων, η 25η Μαρτίου, Ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και επέτειος του ξεσηκωμού του υπόδουλου ελληνικού λαού για την κατάκτηση τη ελευθερίας του.
Σε έναν πυρετό προετοιμασιών για την παρέλαση στριφογυρνούσαν στο μυαλό μου όλα όσα, άκαιρα, υπερβολικά και ίσως κατευθυνόμενα άκουσα τις τελευταίες μέρες από τοπικά και όχι μόνο "μικρόφωνα".
Αναρωτιόμουνα γιατί τόσα λόγια κούφια γεμάτα κινδυνολογίες και πουθενά δεν ακούστηκε πως ο αγώνας για την ελευθερία ξεκίνησε, γιατί γράφτηκε ο "Θούριος", όταν ο Ρήγας Φερραίος υποστήριζε με πάθος την ανάγκη πνευματικής αφύπνισης των Ελλήνων για να μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη για διεκδίκηση της ελευθερίας τους.
Και αυτό είναι αληθινά το νόημα της επανάστασης, του αγώνα, ότι δηλαδή μόνο η παιδεία φωτίζει το δρόμο για την ελευθερία και διαλύει το βαθύ σκοτάδι κάθε υπόδουλης ψυχής.
Καθώς συνόδευσα τον ένα γιο μου στη δοξολογία και αντίκρυσα το "σμάρι" των σημαιοφόρων των σχολείων της πόλης μου όλα ξαφνικά ξεκαθάρισαν μέσα μου. Να είπα ποιοί είναι οι επίσημοι που ψάχνουν όλοι, αλλά δεν έχουν καθαρά μάτια να τους δουν!!!
Αυτά τα παιδιά, λοιπόν, οι νέοι που περήφανοι αξιώνονται να κρατούν το σύμβολο του έθνους, την ελληνική σημαία, κατακτώντας αυτή την τιμή μέσα από τον επίπονο αγώνα της γνώσης και της προόδου.
Αυτοί λοιπόν οι αληθινοί επίσημοι, οι άξιοι, οι ικανοί με το καθάριο βλέμμα περηφάνειας μου άλλαξαν τη διάθεση και πιο στητή κατέβηκα να πάρω τη θέση μου, για να παρακολουθήσω την παρέλαση.
Πλέον δεν άκουγα τίποτα, γιατί δεν με ενδιέφερε, ούτε πού είναι η εξέδρα, πού είναι ο αρχές του τόπου, τί κάνει η αστυνομία.
Η παρέλαση άρχισε και η οδός Μεραρχίας πλημμύρισε για άλλη μια φορά από παιδιά, μικρότερα και μεγαλύτερα, μέλη των πολιτιστικών συλλόγων και αργότερα μαθητές και μαθήτριες των σχολείων μας. Τί ομορφιά, τί περηφάνεια!!!
Αυτά τα παιδιά που τόσο συχνά κατηγορούμε, τίμησαν σήμερα ουσιαστικά, με τη καθαρότητα και τη λεβεντιά τους τη "λαβωμένη" πατρίδα που τους παραδίδουν οι μεγαλύτεροι και αποστόμωσαν όλα τα "ασεβή " και ανιστόρητα χείλη.
Να΄στε καλά παιδιά!
Ναι καμάρωσα σήμερα τα βιολογικά μου παιδιά ως περήφανη μάνα και όλα τα παιδιά και ιδιαίτερα τους μαθητές ως καθηγήτρια.
Παραλλάσσοντας το στίχο του Σεφέρη από το "επί ασπαλάθων" σκέφτομαι:
" Ήταν ωραία (στις Σέρρες) η Ημέρα του Ευαγγελισμού, πάλι με την άνοιξη..."
Σε έναν πυρετό προετοιμασιών για την παρέλαση στριφογυρνούσαν στο μυαλό μου όλα όσα, άκαιρα, υπερβολικά και ίσως κατευθυνόμενα άκουσα τις τελευταίες μέρες από τοπικά και όχι μόνο "μικρόφωνα".
Αναρωτιόμουνα γιατί τόσα λόγια κούφια γεμάτα κινδυνολογίες και πουθενά δεν ακούστηκε πως ο αγώνας για την ελευθερία ξεκίνησε, γιατί γράφτηκε ο "Θούριος", όταν ο Ρήγας Φερραίος υποστήριζε με πάθος την ανάγκη πνευματικής αφύπνισης των Ελλήνων για να μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη για διεκδίκηση της ελευθερίας τους.
Και αυτό είναι αληθινά το νόημα της επανάστασης, του αγώνα, ότι δηλαδή μόνο η παιδεία φωτίζει το δρόμο για την ελευθερία και διαλύει το βαθύ σκοτάδι κάθε υπόδουλης ψυχής.
Καθώς συνόδευσα τον ένα γιο μου στη δοξολογία και αντίκρυσα το "σμάρι" των σημαιοφόρων των σχολείων της πόλης μου όλα ξαφνικά ξεκαθάρισαν μέσα μου. Να είπα ποιοί είναι οι επίσημοι που ψάχνουν όλοι, αλλά δεν έχουν καθαρά μάτια να τους δουν!!!
Αυτά τα παιδιά, λοιπόν, οι νέοι που περήφανοι αξιώνονται να κρατούν το σύμβολο του έθνους, την ελληνική σημαία, κατακτώντας αυτή την τιμή μέσα από τον επίπονο αγώνα της γνώσης και της προόδου.
Αυτοί λοιπόν οι αληθινοί επίσημοι, οι άξιοι, οι ικανοί με το καθάριο βλέμμα περηφάνειας μου άλλαξαν τη διάθεση και πιο στητή κατέβηκα να πάρω τη θέση μου, για να παρακολουθήσω την παρέλαση.
Πλέον δεν άκουγα τίποτα, γιατί δεν με ενδιέφερε, ούτε πού είναι η εξέδρα, πού είναι ο αρχές του τόπου, τί κάνει η αστυνομία.
Η παρέλαση άρχισε και η οδός Μεραρχίας πλημμύρισε για άλλη μια φορά από παιδιά, μικρότερα και μεγαλύτερα, μέλη των πολιτιστικών συλλόγων και αργότερα μαθητές και μαθήτριες των σχολείων μας. Τί ομορφιά, τί περηφάνεια!!!
Αυτά τα παιδιά που τόσο συχνά κατηγορούμε, τίμησαν σήμερα ουσιαστικά, με τη καθαρότητα και τη λεβεντιά τους τη "λαβωμένη" πατρίδα που τους παραδίδουν οι μεγαλύτεροι και αποστόμωσαν όλα τα "ασεβή " και ανιστόρητα χείλη.
Να΄στε καλά παιδιά!
Ναι καμάρωσα σήμερα τα βιολογικά μου παιδιά ως περήφανη μάνα και όλα τα παιδιά και ιδιαίτερα τους μαθητές ως καθηγήτρια.
Παραλλάσσοντας το στίχο του Σεφέρη από το "επί ασπαλάθων" σκέφτομαι:
" Ήταν ωραία (στις Σέρρες) η Ημέρα του Ευαγγελισμού, πάλι με την άνοιξη..."
